De gemiddelde werkgeverslasten voor tijdelijk personeel pakken sinds de invoering van de WAB op 1 januari 2020 vijf procent hoger uit dan voor vast personeel. Dat komt omdat werkgevers voor vaste medewerkers een lage WW-premie mogen rekenen.
Naast een aantal zaken die je in je salarisadministratie moe(s)t aanpassen, moeten je arbeidscontracten aan het volgende voldoen.
Voor je vaste medewerkers mag je alleen de lage WW-premie rekenen als je een contract in bezit hebt dat door beide partijen is ondertekend. De praktijk wijst uit dat veel tijdelijke contracten in een vast contract worden omgezet door middel van een brief. Een ondertekend addendum door beiden voldoet ook. Al moet ook het addendum duidelijkheid geven over het volgende punt.
Het contract moet de medewerker een garantie geven op een vast aantal uren. Daarom geldt de lage WW-premie ook niet voor oproepkrachten. Dat betekent dat in het arbeidscontract – of addendum – duidelijk moet zijn opgenomen om hoeveel vaste uren het gaat. Laat je voor het gemak een addendum tekenen, houd er dan rekening mee dat daaruit moet blijken dat je de medewerker voor onbepaalde tijd in dienst neemt.
Tijdelijke contracten bevatten vaak geen concurrentie- of relatiebeding. Simpelweg omdat deze niet zijn toegestaan en alleen onder uitzonderlijke voorwaarden standhouden in de rechtszaal. Voor vaste krachten mag je echter wél een concurrentie- en relatiebeding toevoegen. In sommige gevallen loont het dus om het arbeidscontract opnieuw op te stellen en te laten ondertekenen.
Zonder schriftelijk ondertekend addendum of arbeidscontract voor onbepaalde tijd waarin het aantal vaste uren wordt vermeld, mag je voor je vaste medewerkers geen lage WW-premie meer rekenen.